 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Пажары полымем разьлітым
прагналіся празь нівы йзноў
і праглынулі прагавіта
яшчэ раз гнёзды крывічоў.
Застаўся вугаль дагарэўшы
і шэры попел сярод ніў,
ён тым, хто сэрцам найвярнейшы,
на'т голаў серабром пакрыў,
і думы сумныя так сталі,
як тыя восеньню палі,
як у журбоце тыя далі,
дзе сьлед жыцьця агні зьмялі.
Дым слаў, як ноч, сівыя столкі
на грудзі сіняе ракі,
на'т шэпт заціх, далоні толькі
шукалі братняе рукі,
асіліць каб хутчэй як гора
і ўстояць там, дзе дом упаў,
адбіць удар, што скрыты вораг
зрадліва ў плечы скіраваў.
На попеле крывіч адужаў –
сьвятая сіла братніх рук,
сугучнасьць чыну сэрцы пружыць
і дух узносіць угару.
Ў жыцьці ўсё дзеецца нядарам.
Хто знае вышшых сіл закон?
Мо' у апошнім тым пажары
згарэла змора страшных дзён...
1942
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
